25 Mayıs 2008 Pazar

“Artık Demir Alma Günü Gelmiş Zamandan”

Elbette, “Tarih tarihçilere bırakılmayacak kadar ciddi bir iştir.” Elbette, tarih ve dil ‘olmazsa olmaz’larımız arasındadır dedik.

Tarih benim için ilkokul 4’te duvardaki İmparatorluk Haritalarına bakmak, biraz da evdeki atlasların ülke sınırlarıyla oynamaktı.

Liseden Fen Bölümü mezunu bir tarihçi olarak zevkle ve istekle 15-16 yıl fiilen Devlet Okullarında görev yaptık. Alanımızla ilgili ve stratejik analiz sayılabilecek materyallerle (sözlü, yazılı, görüntülü) iç içe olduk.

Tarihten unutamadığım tek sahne Osmanlı’nın dağılışıdır. İşgal gemilerinin İstanbul’a demirlemesi ve giderken Türk Padişahını da alıp gitmeleridir.

Majestelerini (!) ve İngiliz Savaş Gemisi Hazretlerini 90 yıl önceki yerinde görünce afalladım. Benim ülkemde, kaldırılan hanedanlığın deniz aşırı Britanya içeri dişi temsilcisini hemi de ev sahibi olarak izleyince kroki vaziyetine düştüm. Kendi kendime 10’a kadar saydım ve nakavtıma karar verdim.

Bu noktada;

1 – Majestelerini (!) tebrik ediyorum; içimizdeki monarşi özlemini toprağın derinliklerinden çıkararak toplumsal tatmine sebep oldukları için.

2 – Savaş Gemisi Hazretlerini tebrik ederim; çaktırmadan büyük bir aleni işgal acısı yaşattıkları için.

3 – Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül ve eşleri Hayrünnisa Gül Hanımefendiyi tebrik ediyorum; giydikleri frak ve taktıkları İngiliz Nişanıyla şıklıkları mükemmeldi. Elbette nezaketleri ve reveransları da..

4 – Güzide basınımızı ve televizyonlarımızı tebrik ediyorum; Majestelerine (!) karşı en ufak bir saygısızlığın zerresine bile müsaade etmediler. Ana Kraliçeye bağlılıklarını dolaylı dolaysız her türlü yoldan sunmuş oldular.

5 – İstanbul Halkına teşekkür ediyorum; Güzellik, dans, buzağı, domates vb. her türden ‘Kraliçe’ kelimesine gösterdikleri duyarlılık ve avuçlarının birbirine çarpımından çıkan o lahuti sesi bize cömertçe yaşattıkları için.

6 – Kolluk kuvvetlerimizi tebrik ediyorum. MI 5 - 6 demeden İngiliz servisleriyle ortaklaşa sundukları güvenlik çok güzeldi. Biber gazlık bir klakson sesi bile duyulmadı.

7 – Manchester United’e çok teşekkür ediyorum; Şampiyonlar Ligi Finalinde bir başka İngiliz takımını yenerek içimizdeki İngiliz kompleksine son verdikleri için.

8 – Lise ve Üniversitemizdeki tüm tarih öğretmenlerime de teşekkür ediyorum; Kafamı 9 yerinden karıştırdıkları ve 90 sene sonra bana bu idraki bahşettikleri için.

9 – Hamdi Bey’e çok teşekkür ediyorum. Lades diyorum.

Çok şükür diyorum, başka da bir şey demiyorum.

Hiç yorum yok: